Praca Profesora Jacka Szwedo w prestiżowym czasopiśmie Nature Communications
Cykady (Hemiptera: Cicadoidea) obejmują dwie rodziny: szeroko rozpowszechnione Cicadidae i reliktowe Tettigarctidae z Australii i Tasmanii. Skamieniałości są przypisywane do tych dwóch grup na podstawie kilku wyraźnych, różniących je cech morfologicznych, które definiują ich współczesnych krewniaków. Jednak przy bezpośrednim przypisywaniu mezozoicznych form wymarłych do współczesnych taksonów można przeoczyć unikalne i przejściowe cechy dostarczane przez skamieniałości. Takie podejście utrudnia prześledzenie ich wczesnych ścieżek ewolucyjnych.
W oparciu o skamieniałości form dorosłych, larw i wylinek z środkowokredowego bursztynu z Kachin w Mjanmie, badaliśmy relacje filogenetyczne i różnice morfologiczne kopalnych i współczesnych cykad. Nasze wyniki sugerują, że Cicadidae i Tettigarctidae mogły rozdzielić się w co najmniej w środkowej jurze lub nawet wcześniej. Ewolucja morfologiczna mogła zostać wymuszona przez zmiany dostępnych roślin żywicielskich. Cykady ze środkowej kredy były albo nieme, jak współczesne Tettigarctidae, albo mogły wydawać słabe dźwięki związane z obecnością układu dźwiękowego, narządu tymbalnego.
Odkrycie skamieniałości ostatnich stadiów larwalnych i wylinek cykad ze zachowanymi grzebnymi kończynami przednimi i kłująco-ssącymi aparatami gębowymi wskazuje, że najprawdopodobniej prezentowały one podziemny tryb życia co najmniej w połowie kredy. Zajmowały one podziemną niszę ekologiczną żerując na korzeniach. Nasze badania analizowały ewolucję Cicadoidea z okresu mezozoiku, koncentrując się na ich morfologii, zachowaniu i ekologii. Podkreślamy w nich cechy adaptacyjne i interakcje cykad ze środowiskiem.
Jiang H., Szwedo J., Labandeira C.C., Chen J., Moulds M.S., Mähler B., Muscente A.D., Zhuo D., Nyunt T.T., Zhang H.C., Wei C., Rust J., Wang B. 2024. Mesozoic evo-lution of cicadas and their origins of vocalization and root feeding. Nature Communications 15, 376, 1–15+70+[14]. [Published online 8 January 2024] https://doi.org/10.1038/s41467-023-44446-x
Artykuł został wyróżniony na stronie Nature Communications Editors' Highlights:
https://www.nature.com/collections/jadchbbhdi
